GEEN EXTRA GLANS OP FEESTJE VAN CLUBICOON NIEK WISSINK
Den Haag – Er heerste zaterdagavond in de Hellashal aan de Laan van Poot een feestelijke stemming. Die werd niet veroorzaakt door de speelsters van de Haagse club. Met 13-34 werd de ploeg van trainer Fred Michielsen afgeschminkt door landskampioen Dalfsen. Het feestje was voor clubicoon Niek Wissink, die zeventig jaar werd.
Het was een tikkeltje sneu voor Wissink dat uitgerekend op zijn verjaardagspartijtje de dames van Hellas het zo lelijk lieten afweten. Wissink is een boegbeeld van Hellas en alom in handballend Nederland bekend en gewaardeerd. Voorzitter Anneke van Zanen-Nieberg sprak het feestvarken in gloedvolle bewoordingen toe. Zij somde op wat de noeste werker Wissink allemaal voor de club had gedaan. Aan drie A-viertjes had ze niet genoeg. Van zijn carrière als speler in het eerste team via jeugdtrainer naar al die andere functies waarop een vereniging draaiende wordt gehouden dankzij die onmisbare vrijwilliger.
Wissink genoot er zichtbaar van. Op de vraag wat het eerste aan hem opvalt, gaf Wissink zelf het antwoord. De altijd rap pratende en wandelende encyclopedie van het handbal kreeg de lachers op de hand met ,,eigenlijk ben ik een beetje verlegen.” Een groot uitgerold spandoek met zijn beeltenis maakte het eerbetoon compleet.
Het was een feestelijke afsluiting na een wedstrijd vol misère. Toegegeven, Sercodak Dalfsen beschikt over een topploeg met internationaal gelouterde speelsters en een vaak briljante coach, Peter Portengen. Geen onbekende bij Hellas, want de succesrijke oefenmeester was een jaar werkzaam bij de mannen van Hellas en in dat jaar (2008) werden zij gelijk landskampioen. Er wordt nog steeds met weemoed aan die periode teruggedacht.
Toch mag die suprematie van de veelvoudig landskampioen geen reden zijn om je als tegenstander zo te laten afslachten. Onlangs kreeg Hellas al een flink pak op de broek in de strijd om de Supercup. Maar dat was nog in het hol van de leeuw en gold het een duel waar de Haagse club niet echt op zat te wachten. Zaterdag leek de tijd rijp voor een sportieve revanche. ,,We zullen eens even laten zien, dat we veel beter kunnen,” luidde het credo van coach Michielsen en zijn vrouwen.
Jammer genoeg voor de Haagse toeschouwers werd het alleen maar erger. Binnen tien minuten was het 2-7 en bij 4-15 moest zelfs de meest chauvinistische supporter van Hellas, de jarige Wissink, toegeven dat hij zijn ’meisjes’ nog niet eerder zo slecht had zien spelen. Wat schortte er nu precies aan? De Haagse ploeg had veel pech met schoten op paal en lat. Dat vooropgesteld. Maar ook Dalfsen miste nog een hele serie vrije kansen.
Het grote verschil was de beleving. Bij Dalfsen spatte de wil om te winnen, en dan het liefst met zo groot mogelijk verschil, er vanaf. Bij de thuisclub was het allemaal veel te gezapig. Elk duel om de bal was een prooi voor een Overijsselse speelster. Elk schot van Hellas miste de overtuiging. ‘Van Dalfsen winnen we toch niet’ straalde er bij de speelsters vanaf. En zo’n instelling is dodelijk. De mannen van Hellas verloren een paar dagen eerder ook van de landskampioen, Volendam. Maar zij bikkelden tot de laatste seconde voor een zo goed mogelijk resultaat. En dat ziet het publiek graag.
AD HAAGSCHE COURANT/Peter Lotman