‘OPGEVEN KOMT IN MIJN WOORDENBOEK NIET VOOR’
Den Haag – Over definitief stoppen, wil ze beslist nog niet praten. Eerst wil Jolanda Boks afwachten hoe ze herstelt van de zware operatie die ze moet ondergaan. Bij de handbalster van het Haagse Hellas moet een tumor bij de longen worden weggehaald. ,,Pas daarna weet ik hoe erg het is en of ik weer kan gaan trainen.”
Het is niet bepaald de vrolijkste periode uit het leven van Jolanda Boks. Zelf moet ze eind augustus, begin september worden geopereerd aan die tumor. Maar eerder al werd bij haar moeder Lieneke longkanker geconstateerd. Boks: ,,Daarvan leek ze na een operatie en preventieve chemokuren genezen, maar een paar maanden geleden bleken er toch weer uitzaaiingen te zijn ontstaan. De machteloosheid was zo groot, om gek van te worden.”
Op het moment dat Jolanda Boks zo nadrukkelijk met die verschrikkelijke ziekte werd geconfronteerd, ging ze zich er ook meer in verdiepen. ,,En ik wilde ook iets doen. Die machteloosheid omzetten in kracht. Om daarmee het onderzoek van het KWF te steunen. Daarom hebben we besloten vorige week de Alp d’Huez te beklimmen. Ik zou dat samen met mijn moeder doen, maar dat lukte niet. Was veel te zwaar. Mijn moeder is ‘s ochtends naar boven gegaan met de auto. Mijn broer is drie keer naar boven gefietst en mijn vader tweemaal. Ik ben met mijn zusje Erica naar boven gelopen. Fietsen was eerst de bedoeling, maar daar heb ik te weinig voor kunnen trainen. De Alp d’HuZes werd dus de Alp d‘HuZus.”
Jolanda Boks is gesponsord door veel vrienden en kennissen zowel binnen als buiten de sport. Ze organiseerde een demonstratiewedstrijd bij haar oude club HV Schipluiden. En ook bij haar huidige club Hellas waren de donaties gul. ,,Ik heb het benodigde bedrag om te kunnen starten ruimschoots gehaald, “zegt ze trots. ,,We zijn naar de Alp d’Huez geweest met een groep handballers van mijn oude club Schipluiden. Een prachtig initiatief.”
Boks, in het dagelijks leven werkzaam bij Fusioncolors in Bleiswijk, moet zich na deze krachtmeting geestelijk voorbereiden op haar eigen operatie eind augustus. Daarna wil ze pas een beslissing nemen over haar verdere handballoopbaan.
De sterke opbouwspeelster van Hellas: ,,Komend seizoen zal ik waarschijnlijk nog niet kunnen terugkeren. Dat is te snel. Ik kan ook het trainingsprogramma in de voorbereiding niet meemaken. Het kan een jaar duren, maar ook korter. Ik weet het gewoon niet. Pas als ik uit de narcose kom, kunnen de artsen zeggen hoe het er voor staat. Misschien kan ik nooit meer handballen. Het kan ook zijn, dat ik binnen een half jaar weer aan de slag kan. Die onzekerheid is vervelend, maar het is niet anders.”
Ondanks al die tegenslagen praat Jolanda Boks opvallend optimistisch over de ziekte bij haar moeder en bij haarzelf. ,,Ik wil niet opgeven, maar blijven doorknokken. Dat zit in mijn karakter, maar dat is ook ontwikkeld door de sport. Ook daarin heb je te maken met tegenslagen die je moet overwinnen. En dat is altijd nog gelukt. Opgeven komt in mijn woordenboek niet voor.”
AD HAAGSCHE COURANT/Peter Lotman