Er is in handbalwereld met verslagenheid gereageerd op het overlijden van succestrainer Jan Alma. De grijze eminentie onder de Nederlandse oefenmeesters overleed afgelopen weekeinde op 88-jarige leeftijd. Hij was een begrip vanwege zijn grote successen met Hellas, Aalsmeer, Hermes en Quintus. Landstitels, nationale bekers, Europa Cup, Oranje. Hij verdiende er vele prijzen en onderscheidingen mee.
Herinneringen ophalen met hem aan die glorieuze momenten was een feest. Een enkel woord was vaak voldoende om de mooiste anekdotes naar boven te halen. Over zijn medische problemen praatte hij liever niet. ,,Op al die klaagverhalen zitten de mensen niet te wachten. Ik praat liever over onze mooie handbalsport”, zei hij dan.
Tot op hoge leeftijd hield hij alles nog bij. Hij volgde zijn voormalige clubs en de nationale ploeg op de voet. Niet verwonderlijk, want het grootste deel van zijn leven was verbonden met de verenigingen die hij naar een hoger plan stuwde. Maar zijn grote liefde bleef toch diep in zijn hart Hellas.
PRESTATIE VAN FORMAAT
Hij begon met een meisjesaspiranten team en eindigde uiteindelijk met die ploeg als Nederlands kampioen. Een prestatie van formaat in de tijd dat er heroïsche gevechten werden uitgevochten met Niloc Amsterdam en Swift Roermond, de top-3 van het vrouwenhandbal in Nederland. De kracht van Alma was, dat hij het team opbouwde met eigen jeugd en dat er geen speelsters van buitenaf werden ‘aangekocht’. De kampioenschappen die daarop volgden, kregen daardoor een extra dimensie.
Alma kreeg de reputatie van vrouwentrainer, maar toen hij overstapte naar de mannen van Aalsmeer, Hermes en Quintus was hij ook daar buitengewoon succesvol. ,,Ik heb heel wat vooroordelen moeten wegnemen”, liet hij optekenen. ,,De buitenwereld heeft vaak geen idee hoeveel spanning het coachen van een topclub met zich meebrengt. Je staat constant onder grote druk om te moeten presteren.”
Alma kwam altijd zelfverzekerd over. ,,Ik deed net of ik het allemaal precies wist, maar dat was natuurlijk niet zo. Dat was schijn en ik deed gewoon alsof.” Nooit twijfelen, maar overtuigend overkomen naar de spelersgroep. Dát was de grote kracht van Alma die ruim vijftig jaar in de top actief was.
VEEL ONTZAG
Zijn vrouw Mieke Pottuijt was destijds topspeelster van het succesteam bij Hellas en in Oranje. Later werd zij ook zijn assistent en maakte wedstrijdanalyses. Zij was zowel privé als in het handbal zijn steun en toeverlaat. ,,Een onmisbare wereldvrouw”, noemde hij haar herhaaldelijk.
Er wordt nog steeds met veel ontzag gesproken over de aanpak van de voormalig leraar lichamelijke opvoeding aan het Segbroek College. Veel van zijn discipelen kozen naderhand voor het trainersvak, net zo besmet door het handbalvirus als hun mentor.
Zoals Hans van Dijk, voormalig speler onder Alma bij Aalsmeer en nu trainer van Tachos Waalwijk. ,,Hij was een fantastische man die altijd voor je klaar stond. Een warme persoonlijkheid en een mooi mens met het hart op de juiste plaats. Een echt handbaldier dat je zelden nog tegenkomt. Handbal was zijn leven”, bewaart Van Dijk warme herinneringen aan zijn leermeester.
PLANNETJES BEDACHT
Ook de huidige voorzitter van Aalsmeer, Mike ‘Multi’ van der Laarse, denkt terug aan een geweldige tijd met Alma. ,,Ik was nog gewoon supporter en sponsor met mijn bedrijf. We hebben toen Kees Boomhouwer teruggehaald en toppers aangetrokken als Marco Beers, Hans van Dijk en Claus Veerman. Dat kon allemaal niet uit de clubkas komen. Samen met Jan heb ik toen wat plannetjes bedacht. Hij had altijd goede ideeën. Ik heb veel van hem geleerd, want ik wist niets van handbal. In het begin vond ik hem streng, maar naderhand hadden wij een warme band. Een fantastische tijd was het.”
AD SPORT/PETER LOTMAN
