Handbalvereniging Hellas wil met drie broerderparen graag terugkeren naar het allerhoogste niveau
Hellas is al decennia in de top van het vaderlandse handbal terug te vinden. De broers Thierry en Yannick van Zundert, Kevin en Michael Pronk en Olivier en Thomas Beltman maken allen deel uit van de hoofdmacht van de Haagse eredivisieclub.
PETER LOTMAN
Foto: Patrick Dolkens
Lang waren het de vrouwen van Hellas, die met landstitels toonaangevend waren in het Nederlandse en zelfs het Europese handbal. Inmiddels hebben de mannen die rol op het hoogste niveau overgenomen. Maar de laatste grote prijs dateert al weer uit 2008, toen de Hagenaars de nationale titel veroverden. Er wordt aan de Laan van Poot nog steeds met warme herinneringen over gesproken.
Het zal vanwege de intrede van de BENE-League niet meevallen dat kunststukje in de nabije toekomst te evenaren. Toch is de jonge garde bij Hellas net zo ambitieus en de drang om kampioen te worden van de eredivisie is volop aanwezig.
Dat moet de Haagse club dan met drie broederparen bewerkstelligen. De zes Hellenen willen er in elk geval alles aan doen om die successen terug te brengen naar Den Haag. Maar… niet ten koste van alles.
Verschillend
Het valt niet mee om de drie keer twee broers tijdens het gesprek in het gareel te houden. De anekdotes, kwinkslagen en memorabele momenten vliegen over en weer. Waarbij eens te meer duidelijk wordt hoe verschillend de karakters zijn van de basisspelers in het team van trainer-coach Richard Rijkens.
Neem bijvoorbeeld Thierry van Zundert (28), afgestudeerd neuropsycholoog en de nestor van de groep. Een serieus verlengstuk van de trainer. ,,Ik heb deze jonge gasten nog bij de jeugd getraind. Ik speelde in het eerste en zij liepen als mini’s mee op vóór de wedstrijd. Nu handballen we samen in het eerste. Mooi toch?”
Alle vergeten
Broertje Yannick (21), student bewegingswetenschappen, is de joker van de groep. Niet bang om zijn mening te geven, maar ook een warhoofd geeft hij zelf toe. ,,Ik vergeet alles. Sleutels, broekje, schoenen, laatst zelfs mijn jas na het trainingsweekend in Duitsland. En ik miste pas geleden zelfs een competitiewedstrijd, omdat ik in bed hete thee over me heen kreeg en naar het ziekenhuis moest.”
De tweeling Kevin en Michael Pronk (22) lijkt qua uiterlijk enorm op elkaar. Maar als je beiden beter kent, merk je duidelijk de verschillen. Het helpt ook dat Michael sinds kort een sikje heeft. ,,Dan kunnen ze ons beter uit elkaar houden.” Kevin, die leert voor hovenier, is rustig maar toch meer uitgesproken dan de wat ingetogen Michael. ,,Ze noemen me de man van glas”, zegt Kevin. ,,Ik ben namelijk vaak geblesseerd. En nu met die baan in het groen moet ik helemaal oppassen. Ik knip zo in mijn vingers.”
Michael is net uit de horeca gestapt en weet nog niet wat hij verder gaat studeren. Ook hovenier worden? Lachend: ,,Nou, ik ben goed in kunstgras leggen. Maar ik zoek toch wat anders.” Hij oogt rustig, maar kan slecht tegen zijn verlies. ,,Zelfs met gamen heb ik een keer mijn vinger zwaar geblesseerd, omdat ik tegen de muur sloeg van woede. En ik heb een keer na een wedstrijd een stoel kapot geslagen.”
Thomas Beltman (22) studeert industrieel product ontwerpen en is super gedreven. ,,Ze verwijten mij misplaatste arrogantie. Dat klopt niet, want ik doe net alsof. Ik vind dat een grappig image. Mijn broer Olivier zorgt er altijd voor dat ik op tijd ben. Dat is wel makkelijk voor de trainingen en wedstrijden. Hij is eigenlijk mijn secretaresse.”
Student aan de sportacademie Ollie (23), zoals hij liefkozend wordt genoemd, vindt dat het altijd beter kan en is niet snel tevreden. Hij heeft een andere rol binnen het team gekregen. ,,Ik weet van mezelf, dat ik irritant kan zijn in het veld. Soms te fanatiek, al gaat het de laatste jaren wel beter. En wat voor mijn broertje Thomas geldt, is ook voor ons allemaal van toepassing. We hebben vaak een grote mond, maar een klein hartje.”
Dat die zes talentrijke handballers een hechte vriendenband vormen, blijkt ook uit de ambities die ze uitspreken. ,,Wij willen kampioen van de eredivisie worden. Nog niet dit jaar, want we zijn met een jong team aan het bouwen. Maar we willen dat mét elkaar bereiken. Dus als één van ons door een andere club gevraagd zou worden, gaan we niet weg. Hellas is een echte familieclub en wij voelen ons daar thuis. Dus met Hellas kampioen worden, maar dan wél met deze groep vrienden.”