PROMOTIE/DEGRADATIE-DUELS ALS ALLERLAATSTE KANS
Den Haag – De teleurstelling droop van de gezichten. Met hier en daar een traan. De handbalsters van Hellas verloren het cruciale duel in de degradatiepoule met 24-26 van Venlo. Nog niet alles is verloren, omdat de promotie-/degradatiewedstrijden tegen de algeheel periodekampioen nog redding kunnen brengen. Maar de dreun kwam keihard aan.
Er heerste in het kamp van Hellas en ook bij de buitenwacht vooraf de gedachte dat het wel zou lukken. Meer kwaliteit dan Venlo, was de gangbare opvatting. Dat is ook zo maar in duels waar het er echt om gaat, komen andere aspecten om de hoek kijken. Vechtlust, tot het gaatje gaan, knokken voor elke vierkante centimeter. En die eigenschappen zitten nu eenmaal niet in het DNA van de Haagse ploeg.
Bij Venlo spatte de wil om te winnen er van af. Van de eerste tot de laatste seconde. De Hellasspeelsters deden hun best, maar dat was ook het minste dat je mocht verwachten. Maar verder was het veel te gezapig. Typerend voor die instelling was dat er geen enkele speelster naar de strafbank werd gestuurd. En dat in een wedstrijd waar zó veel op het spel stond. Achteraf bezien zou het ook een wondertje zijn geweest als Hellas plotseling de sterren van de hemel had gespeeld.
Interim-coach Nico Stet was daar duidelijk in. ,,Als je maanden loopt te knoeien, niet intensief traint en steeds maar denkt het komt wel goed, dan mag je ook niks verwachten. De tijd was voor mij gewoon te kort om alles in een paar weken te repareren.” Zijn opvolger Joris Witjens, aandachtig toeschouwer, verzuchtte: ,,Het ging al beter, maar er is nog een heleboel werk te doen. Degradatie? Ik moet er niet aan denken volgend jaar in de eerste divisie met deze ploeg te moeten werken. Daar zijn ze veel te goed voor.”
Aanjaagster Talisa Groen, begeerd door topclubs, toonde dat zij de dragende kracht is van het ploeterende Hellas. Ze maakte tempo, liet fraaie passeeracties zien, scoorde zelf makkelijk en speelde teamgenoten subtiel vrij. Na afloop verdween zij snel van de speelvloer. Zwaar aangeslagen, nauwelijks in staat haar emoties onder woorden te brengen. ,,Ik weet het ook niet meer. We hebben er alles aan gedaan, denk ik. Maar we maakten te veel fouten. Ik ook hoor. Wat een drama.”
In het eerste half uur zag het er bij 9-6 nog hoopvol uit voor Hellas. Vooral het missen van de vele vrije kansen vanaf de cirkel brak de thuisclub op. Na de rust (13-13) ging het binnen zeven minuten mis: 13-16. Vooral op de afstandschoten van het opbouwduo Inske Kuik en Harma van Kreij (samen goed voor veertien doelpunten) hadden de verdediging en keepster Sanne Leenders geen antwoord. Coach Stet: ,,Het was te riskant om ver uit te stappen, omdat hun cirkelloopster ook gevaarlijk is.”
Even veerde Hellas op van 14-17 naar 18-17 door de sterk spelende Lisanne van Vliet. Daarna ging het steeds moeizamer en vloeiden de krachten zichtbaar weg. De 24-26 nederlaag kwam daarom al lang niet meer als een verrassing.
Doelpunten Hellas: Lisanne van Vliet (7), Talisa Groen (5), Celine Michielsen (4), Lisette Moelker (4), Angelique van Duijvenbode (3) en Michelle Favre.
WEDSTRIJDRAPPORT
Amusementswaarde (***): Het was geen goede wedstrijd vanuit handbaltechnisch oogpunt bezien. Het was wel spannend, omdat tot het einde niet te voorspellen viel wie aan het langste eind zou trekken. Die spanning vergoedde veel. De ploeg van trainer/coach William Gommans toonde een bewonderenswaardige inzet. De zege was verdiend, omdat Hellas vooral in mentaal opzicht de mindere was van de Limburgse opponent.
Scheidsrechters (***): de arbiters Arjan Schneiders en Michael Verstege floten een prima wedstrijd. Er viel dit keer weinig aan te merken op hun leiding. Consequent, evenwichtig en neutraal. Het tijdspel kwam soms wat snel, maar dat hield wel de vaart in de wedstrijd. Het was een lastige partij door de spanning die er op stond. Zij slaagden er zelfs in zonder ook maar een enkele tijdstraf het duel tot een goed einde te brengen.
Beste speelsters: Bij Hellas was Talisa Groen de centrale figuur van het team. Zoals altijd erg gevaarlijk en moeilijk af te stoppen. Ook Lisanne van Vliet verdiende een ruime voldoende voor haar acties en belangrijke doelpunten.
Bij Venlo was de schotkracht van opbouwers Inske Kuik en Harma van Kreij indrukwekkend. Zij waren niet af te stoppen door de vaak te weifelend ingrijpende Haagse verdediging.
WERKEN AAN VORMHERSTEL
De promotie-/degradatiewedstrijden voor behoud van de eredivisie moet Hellas pas spelen op zaterdag 10 en 17 mei tegen de algeheel periodekampioen van de eerste divisie. De tegenstander komt uit het kwartet Kwiek Raalte, Borhave, BEVO en Bentelo, die de komende weken strijden om die titel. Hellas speelt eerst uit. Coach Stet: ,,We liggen nu vijf weken stil. Niet bevorderlijk, maar het voordeel is dat we veel en hard kunnen trainen. Dan kunnen we de vorm terugpakken.”
AD HAAGSCHE COURANT/Peter Lotman