THUISCLUB LAAT OVERWINNING IN SLOTFASE GLIPPEN
Wat de uitslag betreft (22-22) deed de Haagse derby tussen Hellas en WHC/Hercules denken aan de eerdere krachtmetingen tussen de beide rivalen. Alleen ontbraken dit keer de sfeer en de extra spanning vanwege de lege zaal. De twee teams maakten er het beste van, maar ook het vertoonde spel was te rommelig voor een echt topduel.
Het meest teleurgesteld over de puntendeling waren de Hellenen. Begrijpelijk, want tot de laatste vijf minuten beschikte het team van coach Maarten Roestenburg steeds over een voorsprong, meestal zelfs van drie doelpunten. Om dan toch nog de overwinning uit handen te geven, is een domper.
Roestenburg: ,,Met zo’n voorsprong moet je het afmaken. Al die technische fouten breken je dan op. Wij hadden moeten winnen en dat hadden we ook verdiend. We hebben het aan onszelf te wijten dat het in de slotfase nog mis ging.”
Coach Bart de Koning van WHC/Hercules was reëel en kneep de handen dicht met het resultaat. ,,Wij waren blij, dat we na die achterstand konden terugkomen en het nog spannend maakten tegen het einde. Er had zelfs nog meer in gezeten, maar dat was misschien ook weer niet verdiend geweest.”
VERTROUWDE BASIS
Opvallend verschil dit keer was wel, dat Hellas regelmatig terugviel op de vertrouwde, ervaren basis met Wessel Coster, Loek van Bergen en Henegouwen, Ubbo Starrenburg en Pim van Starrenburg. Terwijl het Combinatieteam ervoor koos veel jeugdige talenten in te zetten. De Koning: ,,Wij willen die jonge gasten meer tot ontwikkeling laten komen. We hebben nogal wat blessures en dan is het van belang ook andere spelers de kans te geven.”
Roestenburg: ,,Wij moesten tegen het einde wel teruggrijpen op de ervaren jongens. De partij dreigde uit onze handen te glippen en dan is zekerheid noodzakelijk.”
Na de 14-11 ruststand leek Hellas ook in het tweede half uur de partij naar zich toe te trekken. Onder aanvoering van de opnieuw (of nog steeds!) sterk spelende Wessel Coster werd het 17-13 en 20-16 na een kwartier spelen. Op dat moment nam Jari van de Moosdijk bij WHC/H zijn verantwoordelijkheid als ervaren aanwinst. Hij zorgde samen met de eveneens voortreffelijk spelende Ziggy Eijsenring (beiden drie doelpunten in die beslissende fase) voor de aansluiting.
UITSTEKEND KEEPERSWERK
Het werd spannend: 21-20 Van de Moosdijk met een schot in de kruising, 21-21 Eijsenring uit een break, 22-21 Thomas Beltman attent uit een rebound, 22-22 Michel van Beijnum vanaf de cirkel. In de resterende twee minuten was er nog van alles mogelijk aan beide kanten. Maar de uitstekend keepende Caspar Hovingh stopte knap een schot van Van de Moosdijk en Thierry van Zundert zag zijn schot gestopt door Mees Hoogesteger. En dus bleef het 22-22 en uiteindelijk kon iedereen daar wel vrede mee hebben.
Doelpunten Hellas: Wessel Coster (7), Ubbo Starrenburg (5), Tim Fennis (3), Pim van Starrenburg (2), Thomas Beltman (2), Loek van Bergen en Henegouwen, Kevin Pronk en Olivier Beltman.
Doelpunten WHC/Hercules: Jari van de Moosdijk (5), Ziggy Eijsenring (4), Tim Frenk (4) Michel van Beijnum (3), Mark Broers (2), Thimo Bakker (2), Stefan Coster en Koen Houdijk.
WEDSTRIJDRAPPORT
Amusementswaarde (*): Het was best een aardig kijkspel, maar zonder toeschouwers is er niet de sfeer die je wilt hebben bij een derby. Knappe aanvalscombinaties werden afgewisseld met veel slordig balverlies. Ook de acteurs misten duidelijk de aanmoedigingen van het publiek.
Scheidsrechters (): Paul Radsma en Marc Vriend floten een ongelukkige wedstrijd. Aanvallende fout ging nogal eens mis, strafmaat was niet duidelijk bij de spelers. Het rommelige spel had zeker ook invloed op hun prestatie. De beide partijen waren dan ook niet te spreken over de leiding. En wij hebben ze ook wel eens beter gezien.
Opvallendste spelers: Bij Hellas was Wessel Coster opnieuw de gangmaker. Ubbo Starrenburg keerde na lange tijd weer terug binnen de lijnen en hij liet zien dat hij nog van grote waarde is. Hij wil gaan stoppen, maar ons advies: hou die routinier erbij! Keeper Caspar Hovingh had een aantal cruciale stops.
Bij WHC/H onderscheidde zich Ziggy Eijsenring door zijn dreigende en gevarieerde aanvalsspel. Jari van de Moosdijk leefde tegen het einde op en was toen bepalend. Stille kracht Michel van Beijnum was aanvallend en verdedigend weer belangrijk.
AD SPORT/PETER LOTMAN
