De geschiedenis van Handbalvereniging Hellas

Handbalvereniging Hellas is een van de oudste handbalverenigingen van Nederland. Sinds maart 2022 bestaat Hellas 95 jaar. We kijken nu al uit naar ons 100-jarige bestaan in 2027! In al die jaren is de filosofie van HV Hellas heel helder geweest: bij HV Hellas moet iedereen op zijn of haar eigen niveau kunnen handballen. Topsport en breedtesport gaan hand in hand. Samen zorgen we voor mooie prestaties en gezelligheid binnen de vereniging. Lees hieronder de hele geschiedenis van deze historische vereniging.

De eerste 25 jaar (1927–1952)

Het begon in 1927 waar in huize F.F. Schurhoff de Haagse Gymnastiek- en Sportvereniging Hellas werd opgericht. Er waren ca 85 leden (65 dames en 20 heren) die zich bezig hielden met atletiek, gymnastiek en zwemmen. Er werd gesport op een toen nog weideachtig stukje grond op de plek van ons huidige complex. In 1928 vertrokken we naar het Stokroosveld, waar we een plekje hadden weten te veroveren.

In 1932 werd het (11-)handbal geïntroduceerd met als trainer Chris Agterdebosch. Eerst alleen de mannen, aar in 1934 gingen ook de vrouwen over op het handballen. In 1939 keerden we weer terug aan de Laan van Poot, waar we in 1943 werden verjaagd door de duitsers. In 1945 keerden we weer terug aan de Laan van Poot. Het terrein was desolaat en het ledental drastisch terug gelopen. Maar juist in de oorlogsjaren was er een echte sfeer gegroeid, die mate dat er een stevig fundament was voor de wederopbouw van het sportcomplex en de vereniging. Dit resulteerde in het eerste landskampioenschap in 1947 voor de heren.

Ook in andere sporten excelleerde we toen nog. In 1952 wonnen we de ‘dwars door Den Haag estafette, werden we in 1955 kampioen in de reserve klasse basketbal. Ook deden we toen aan softbal en volleybal. Een allround vereniging dus.

Van 25 tot 65 jaar (1952- 1992)

In 1954 deed zaalhandbal zijn intrede. We speelden in de Houtrusthallen, wat bijna 20 jaar langs onze thuishaven was! Trainen deden in die tijd altijd op het veld en in de winter in kleinere gymzaaltjes in Den Haag. Soms had je geluk en kon je trainen in de veilinghallen (bijv. de bloemenveiling in Honselersdijk) of in een van de loodsen in Loosduinen.

Pretstatief  waren de jaren ’50/’60 behoorlijke kwakkeljaren. De dames en heren presteerden slecht en zakten beiden af naar een bedenkelijk niveau. Bij de heren was het een komen en gaan van trainers, wat de prestaties niet positief beïnvloedde. Jan Alma was degene die begin jaren ’60 een jonge groep meiden onder zijn hoede heeft genomen en met hen is gaan werken aan betere resultaten. Eind jaren ’60 zette deze positieve lijn zich in bij de selectieteams, waardoor we eind jaren ’60 weer terug wamen op het hoogste niveau.

Bij gebrek aan belangstelling werd in 1960 de gymnastiek opgeheven, waardoor we vanaf dat moment alleen nog maar een handbalvereniging waren.

Op 7 juni 1975 namen we afscheid van het 11-handbal als een van de laatste grote verenigingen. En vanaf dat moment werd er allen nog maar 7-handbal gespeeld. De dames zijn inmiddels een krachtige groep geworden en presteren het om 3 jaar achtereen landskampioen te worden (1976, 1977, 1978). De wedstrijden werden in de Vliegermolen te Voorburg gespeeld. Zeker bij de wedstrijden om het landskampioenschap en bij de Europa cup wedstrijden is deze met regelmaat uitverkocht (2.000 man). De heren blijven in die jaren wat achter, met name omdat er veel gedoe is. Het rommelt met trainers en het lukt maar niet om de rust te bewaren. Het is pas in 1982, als Jan Alma de heren overneemt dat ook de heren met een jonge talentvolle groep het hoogste niveau bereikt.

 Hellas start na te denken over een eigen trainingsfaciliteit en dat resulteert in een heuse eigen hal aan de Laan van Poot die op 25 november 1983 in gebruik genomen wordt.

En hoe ging het verder (1993-heden)
In de jaren ’90 neemt de intensiteit van het handballen toe. Er wordt meer getraind en zeker bij de dames levert dat goede resultaten af. De heren blijven een beetje kwakkelen; ze promoveren, degraderen en promoveren weer. De koers van Hellas blijft zorgen voor een evenwicht tussen dames en heren, ook als het bij een van de groepen wat minder gaat weet iedereen dat door het evenwicht het uiteindelijk wel weer goed zal komen.

Ook in de beginjaren van de 21e eeuw zijn het de dames die de boventoon voeren aan de Laan van Poot. Enkele landskampioenschappen en bekerwinsten zijn daar de beloning van. De mannen schieten in het seizoen 2007/2008 uit hun slof met het eerste landskampioenschap 7-handbal van de heren. Dit resultaat is tot op heden nog niet geëvenaard.

Inmiddels zit de vereniging prestatief weer in een zware periode. De dames zijn weer gepromoveerd naar de Tweede Divisie en de heren spelen bovenaan mee in de Eredivisie. Maar wetende dat bij de heren, de inmiddels geïntroduceerde Handbal Super League (voorheen Beneliga) het hoogst haalbare is, hebben ook zij nog een uitdaging te gaan. De jeugdopleiding is onverkort sterk en dat maakt dat elke Helleen overtuigd is dat ook deze periode weer overwonnen zal worden en dat Hellas weer aan de top zal terugkeren; dat hebben we immers altijd gedaan!